Without Memory

برچسب‌ها: حديث روز

برچسب‌ها: Muzix

ای داد بیداد!
یا ابوالفضل!
یا امام حسین!
یا دستای بریده‌ی حضرت عباس!
نه!
یعنی یه چیز دیگه می‌خواستم بگم!
شنبه شب‌ها 4fun tv را دریابید. یا شاید هم یک شنبه. خلاصه دریابید!






وبلاگ زنده را عشق است
یا
وبلاگ زنده است
یا
چگونه یاد گرفتم بر بلاگ بلاک خود غلبه کنم و به وبلاگ عشق بورزم.




ای وای
ای ددم وای
بیورکو!




نمی‌فهمم این چه تاثیر عجیبیه که روی من می‌ذاره
این کانال سهل و ممتنع!

عجب!
انیا خره هم تو 4fun طعم توت فرنگی می‌ده!




فاک
لعنت
یهو لنگ و پاچه نشون می‌ده بعد چادر می‌ندازه سرش
بی پدر می‌خواست cherry blossom girl نشون بده‌ها
یهو زبونش خرچنگ قورباغه شد
چشاش طلایی شد
این پیرانها هم پایین صفحه هی با عمه‌اش چت می‌کنه.




چرا این لحظه‌ها رو ثبت می‌کنم؟
سوال درست اینه که چرا این لحظه‌ها ثبت کردنی می‌شن؟
یا شاید سوال درست اینه که
royksopp چی می‌گه این وسط؟






مسیو اتک همیشه این‌قدر بی ریخت بود یا تازگیا پیر داره می‌شه؟
یعنی مسیو اتک هم داره پیر می‌شه؟
یعنی می‌شه که مسیو اتک پیر بشه؟
یا این که...
نه.
نمی‌خوام در باره‌اش فکر کنم.



دلم یهو ایگی پاپ خواست با سیگار و قهوه.
یا قهوه و سیگار.
به قول گفتنی
کافیی
n
سیگارتز.



ای بابا این دست بردار نیست انگار!
هی من نمی‌خوام اعتراف کنم،
هی به روی خودم نمیارم که...
که...
که...
.
.
.
که..
که مسیو اتک پیر شده،
که من با مسیو اتک پیر شدم،
بعد این دست بردار نیست :(

ولی انجل رو دوست دارم هنوز.



به هر حال،
سیگار رو که خدا می‌رسونه،
برم قهوه رو باب کنم.



خداییش از این روحای ملافه پوش
و دی‌جی‌های اسکلت
و میمون‌های درامر
و پیرمردهای حق به جانت پشت میکروفون
و اردک‌ها و پیرزن‌ها و مکزیکی‌های رو صحنه
سهل و ممتنع‌تر می‌شد؟
آی لاو ایت!
آی لاو ایت وری ماچ!!



اینجا دو جور کسخل پیدا می‌شه:
کسخلی که اینا رو می‌نویسه،
کسخلی که اینا رو می‌خونه.
هر کی هم حرف من رو قبول نداره خره.



این چرا منو یاد tiesto انداخت؟
ویلیام اوربیت؟
بذا گوگلش کنم...
DSL عزیز با ما سر ناسازگاری نذار.
اون تورنته رو که بستم که.
یه گوگل خواستیم بکنیما.
بعد می‌گن چرا رو ضعیفه دست بلند کردی...
Ray of Light مدونا، Blur، Seal، Melanie C...
خداییش چه ربطی داشت؟
آها یافتم:

شاخکام بی‌خودی تکون نخورده بودن پس.
یه چیزی غریزی حس کرده بودن واسه خودشون طفلیا.
مث سگی که بوی آدم رو رو علف حس می‌کنه و شروع می‌کنه پارس کردن.
گرچه علفه ربطی به آدمه نداره، ولی تو اون شرایط بی ربط هم نیست خب.
البته علف که اصولاً همیشه به آدم مربوطه،
ولی اون بحثش جداس البته!







اینم واسه این که بچه خوبی بودیم با هم دیگه همه‌گی با هم کلاً هممون دسته جمعی که بعدشم دیگه کسشعر نویسی رو جمع کنیم بریم پی کارمون:




بی اسم از دنیا رفت بچه‌م.

برچسب‌ها: خواب نويسی, Muzix

گوشی موبایلم رو دزدیدن. حالا نشسته‌م بدون آدرس بوک سعی می‌کنم هویت فرستنده‌ی SMS هایی که میاد رو از روی چیزهایی که نوشتن حدس بزنم. بازی جالبیه.
بازی جالبیه؟

کمک.
یکی منو از دست دود این سیگاری که دستمه نجات بده.
یکی منو از دست دود این سیگاری که دستمه نجات بده؟

شاید این که همیشه از خونه همسایه پایینی صدای واق واق میاد به خودی خود خیلی هیجان انگیز نباشه ولی موضوع وقتی جالب می‌شه که بدونیم اون‌ها اصلاً سگ ندارن.
سگ ندارن؟

بوی توطئه میاد
همیشه وقتی آگهی وسط سریال شروع می‌شه
بقیه کانالها هم دارن آگهی نشون می‌دن.
ملال ِ یه توطئه‌ی کثیفه که نباید بهش اعتماد کرد. هرگز.
هرگز؟


دی دلی دلی دلی دی دلی دلی دلی دد
دی دلی دلی دلی دی دلی دلی دلی دددل
تا صبح ليلا زلفشو باد بده،
بعد یهو،
وقتی یک‌شنبه تموم شد
نیمه شب
به محض شروع اولین لحظه‌ی دوشنبه،
4fun.tv شروع کرد به رویا دیدن.



امشب "تلویزیون فرحزاد 4" ناگهان منو کرد. خشک خشک. پشت سر هم. با ضربات ممتد و مداوم. بی وقفه.
شرتم رو در آورد، پاهامو باز کرد، و در آغوشم گرفت.
ارگاسم رو ذره ذره در من تزریق کرد.
با لطافت نوازشم کرد
و منو کرد.
منو خشک خشک کرد
منو خشک خشک کرد
منو خشک خشک به ارگاسم رسوند.
امشب خشک خشک پرواز کردم
امشب از فرط لذت زار زدم.
یادم نمیاد آخرین بار کی این طور بدون کاتالیزور ارگاسم شده بودم
اصلاً مطمئن نیستم که تا حالا این طور بی واسطه اوج گرفته بودم یا نه
ولی امشب به قدرت و معجزه‌ی بی واسطه‌ی صدا و تصویر ایمان آوردم
با یه تلویزیون فرحزاد 4 انقد اینچ توی یک اتاق تاریک ملال آور سابق.
امشب یه گنج نورانی و درخشان رو در آغوش گرفتم
با تلویزیون فرحزاد 4
امشب بدون گاو قرمز بال دار
پرواز کردم
بعدش
اسطوره شد
نمی‌تونی باور کنی
نمی‌تونی باور کنی
نمی‌تونی باور کنی که بشه به این راحتی اوج گرفت
نمی‌تونی این همه استعداد و سلیقه رو ببینی و ایمان نیاری به این که آدم‌ها به طرز اعجاب آوری نابغه هستن
نمی‌تونی باور کنی که داری وسط یه دریا از جادو زندگی می‌کنی
نمی‌تونی باور کنی که گاهی موج‌های کوچک قایقت رو کجاها که نمی‌کشونه
امشب تلویزیون فرحزاد 4 با ما در این اتاق تاریک چه کرد
با ما چه کرد
در این اتاق تاریک



همم....


سه تا ماهی طلایی با باله های بلند پره پره از لای انگشتام لیز خوردن
سه تا رنگین کمون کوچولو امشب از تورم فرار کردن
ولی سفره‌ام هنوز پر از بی‌نهایته
حالا برین کنار میگوهای زرد بد قیافه
که مث پارازیت رنگای مواج رو احاطه کردین
گرچه
رنگین کمون حتی با شما هم مرز نداره
حتی انگل‌ها هم تو رنگین کمون جا دارن
نگران نباشین
فقط روتونو زیاد نکنین!

انگل‌های عزیز!
انگل‌های دوست‌داشتنی گرامی!
ثابت شده که پراید هاچ‌بک هم می‌تونه بین بندتن‌های سرپا محبوب باشه.
شما که جای خود دارین!

خاک بر سر احمقت که مصدق رو با احمدی نژاد مقایسه می‌کنی. بعد می‌گی پ. نون.، نکنه فک کنین من دارم مصدق رو با احمدی نژاد مقایسه می‌کنم ها! خدا به دور! خدا به دور! هف تا کوچه اون‌ورتر! الهی بمیرم اگه بخوام مصدق رو با احمدی مقایسه کنم! خدا به دور! خدا به دور! ببینین این که دارم هی از کون احمدی و خامه‌ای می‌خورم از بس پست مدرنممه که اینجوری شده. ار بس که متفاوتممه. شما مدرن‌های عقب مونده هنوز نمی‌فهمین کون احمدی چه قد خوردنیه آخه. شماها که تخمای آقام رو ندیدین وقتی لیس می‌زنم چه برقی می‌افتن. مزه عرق بین تخم و سوراخ کون خامه‌ای آقا رو نچشیدین تا بفهمین من ِ پست انتلکتوئل چه قده حالیممه.
خاک بر سر نفهم الاغت بکنن که عین خر ِ تو گل مونده داری عرعر می‌کنی.
کس خل مالیاتی که شاخ و دم نداره.
می‌گه کاشکی با روز دعوام نشده بود که حالا که دارم انگشتمو می‌گیرم طرفشون و صب تا شب خشتکشونو جر می دم و عرعر می‌کنم فکر نمی‌کردین اینا از سوزش کونم نیست.
کاشکی فکر می‌کردین عرعرام کلام طیب و طاهره، عرعر خر ِ داغ شده‌ی کون سوخته نیست.
انقدر الاغی که فکر می‌کنی اگه بادبزن دستت بگیری همه باور می‌کنن داری کباب چنجه درست می‌کنی و این بویی که میاد از داغ روی کونت نیست.
الخق که کودن شدی.
یه‌ی‌هو.

آهان!
این یه انگل درست حسابی بود.
یه پارازیت اساسی.
چه قدر هم به این آهنگ‌های آخری میاد.
به پای هم پیر شین!

منتهی نباید خودتونو ناراحت کنین.
بدون میگو دنیا خیلی یک‌نواخت می‌شد.
میگو تنوع رنگین کمون رو بیشتر می‌کنه.
میگو باید باشه تا وقتی قطار داره با سرعت از بالای آبشار سقوط می‌کنه باد بپیچه تو موهات و از ترس و لذت فریاد بزنی و بعد که پیاده می‌شی بالا بیاریش.
هیچ به این فکر کردی که اگه میگو نبود می‌خواستی چیو بالا بیاری؟
به این موضوع فکر کردی که چرخ و فلک بدون بالا آوردن بعدش چه قدر بی مزه می‌شد؟


که بدون هودر و صبحانه و کاپیتان کولو چه قدر ناقص بود؟
که این موزیکای لهستانی دم صبح یه همچین میگوهای بامزه‌ای به عنوان مکمل لازم داشت؟
که باید توی پیتزا و سالاد الویه سس ریخت؟
باید توی پیتزا و سالاد الویه سس ریخت.




----------------------


نه!
خواب 4fun.tv دیگه سر اومده!
با این چیزا هم فقط داره بی خودی خودشو گول می‌زنه.
باهاستی بری توی رخت خواب و بیدار شی.
ساختار شکنی فرافکنانه هم دیگه کافیه.
کسخل.

برچسب‌ها: خواب نويسی

این یه نوشته ی ناجور درباره‌ی لیلاس که هیچ ربطی هم به لیلا نداره. ناجوریش به خاطر ناجور بودن لیلا نیست. اون خیلی هم جوره.

از لیلای 76 دیگه چیز زیادی برای من باقی نمونده. با گذشت زمان همه‌ی رنگ‌هاش به قهوه‌ای مات و زرد و نارنجی کمرنگ تبدیل شدن. هوم... لیلای 76 انگار توی یه اتاق تاریک توی تخت خوابش بود. چیز زیادی ازش معلوم نبود و فقط صداش شنیده می‌شد. یه خاطره‌ی گنگ از یه صدای آروم و کشیده و مظلوم که هنوز می‌تونه موهای تن آدم رو سیخ کنه. و یه صدای مزاحم زنگ تلفن. و یه عروسک گنده که رو دوشش می‌ذاشت و باهاش تو خونه می‌چرخید و مسخره بازی در میاورد. و یه چند تا ظرف شله زرد رنگ و رو رفته و یه طرح گنگ از یه نوار کاست که خیلی وقته بهش گوش ندادم و اساساً حتی یه خط از شعرشو دیگه یادم نمونده.
ولی لیلای 86 بد جوری آبداره! خیس و لیز و شفاف! با رنگ‌های سرد و غلیظ. پر از آبی و بنفش و سرمه‌ای و سیاه پررنگ و براق. لیلای 86 به طور اعجاب انگیزی تبدیل شده به زهرا امیر ابراهیمی که وسط عشق بازی از درد یا شاید از غم یا حتی لذت می‌زنه زیر گریه. زلف برباد ده‌ی کلیپ محسن نامجو.
لیلا برای من نه نوستالژی، که تبدیل به یه فاجعه‌ی تموم شده شده. معصومیتش رو از دست داده ولی به جاش چیزهای تازه‌ای به دست آورده. شاید یه موقعی ممکن بود ده سالگی لیلا برای من ذق ذق کنه ولی الان نه تنها این ده سالگی، که حتی ذق ذقش هم مدت‌هاست تموم شده. لیلا الان با درد و غم و لذت و شادی و ماجراهای زیاد بالغ شده و یه زن کامل سی ساله‌س که بلده از خودش مراقبت کنه و مِی خوردنش نه خون جگر، که آرامش و احترام به همراه داره.


My Chemical Romance
I Don't Love You

برچسب‌ها: خواب نويسی, Muzix